Aflevering 15 van “Life Magazine” (januari 1945) heeft een bijzonder verhaal dat zich over zes pagina’s uitstrekt. Het gaat over de “Incredible Patrol” waarin zes Amerikaanse soldaten zich vrijwillig aanmeldden voor een gevaarlijke missie om waardevolle militaire informatie te verkrijgen. Men hoopte ook een Duitser levend gevangen te kunnen nemen voor nog meer informatie. Dit handjevol durfallen bracht 24 uur door achter de Duitse linies in het noorden van Holland, vuurde slechts twee schoten af en kwam niet terug met één, maar met 32 Duitse gevangenen.
The Western Star, January 19, 1945
Vroeger jochie uit Coldwater op gevaarlijke patrouille
Cpl. Wm. R. Canfield vertelt zijn verhaal in Life Magazine.
Een van de zes GI Joe’s die vroeg of hij met deze gevaarlijke missie mee mocht, was Cpl. William R. (Junior) Canfield uit Selman in Oklahoma. Hij is de zoon van Mr. en Mrs. Ray Canfield uit Selman en een neef van J.H.Canfield uit Coldwater. Hij was in deze stad geboren in 1921. De familie woonde in deze streek totdat Junior 8 jaar werd en zij verhuisden naar een boerderij 40 mijl ten zuidwesten van Coldwater dat vlak bij Selman ligt.
De vader van de jonge Canfield was in hevige gevechten verwikkeld met de Duitsers tijdens de Eerste Wereldoorlog en was ernstig gewond geraakt in het Forêt d’Argonne in Noord-Frankrijk. Toen hij van de oorlog terugkeerde, trouwde hij met Laura Dunn, dochter van Harry Dunn. Zij hebben twee kinderen. De andere zoon, Pvt. Marion Lyle (Mickey) Canfield is nu op weg overzee als een schutter in het Army Air Corps.
Cpl. Canfield ging maart 1944 overzee en was net als Bill Robbins uit Coldwater één van de paratroopers die op D Day in Frankrijk landde. De jonge Canfield schreef zijn ouders dat hij op 4 juli in het Kanaal is gaan zwemmen. Hij is in Holland geweest en heeft onlangs Parijs bezocht.
Cpl. Canfield was bij een divisie die door de Duitsers werd gevraagd om zich over te geven terwijl zij bij Bastogne vrijwel geheel waren omsingeld. Waarop Canfield’s commandant zijn nu bekende antwoord gaf : “Nuts”. De Duitsers begrepen niet wat de Yanks bedoelden.
Maar om naar het verhaal terug te keren : de officier en vijf dienstplichtigen in deze patrouille staken de Nederrijn over, tot de tanden bewapend met granaten, Tommy guns, scherpe messen, pistolen, kaarten en een zender. Met zwartgemaakte gezichten staken zij op een donkere nacht de rivier over in een rubberboot.
De reporter van Life haalde de verhalen van verschillende leden van de patrouille aan en schreef:
Cpl. William R. Canfield uit Selman, Oklahoma, onderbrak nu het verhaal en vertelde dat hij hoorde dat iemand zijn neus snoot. Toen hij zich naar links verplaatste, zag hij dat een groep Moffen even halt hielden. Hij wilde ze gevangen nemen, maar zijn officier zei “nee”. De patrouille at wortelen van een akker, vond geschutsopstellingen en een Duitse verzamelplaats voor motoren. Toen zij weer bij een huis kwamen, klommen Canfield en een andere soldaat door een raam naar binnen en gaven na een paar minuten het “All clear” signaal, maar de Yanks vervolgden hun weg op zoek naar een ander doel.
Toen zij een ander huis in gingen, vonden zij een aantal slapende Duitsers. Die werden wakker gemaakt en gevangen genomen en terwijl andere Duitsers het huis binnen kwamen, groeide het aantal gevangenen.
Uiteindelijk waren er zoveel gevangenen dat de Yanks een vrachtwagen nodig hadden. Al snel namen zij een vrachtwagenchauffeur gevangen met zijn vrachtwagen en 15 SS-ers. Een lange SS officier reed het perceel op en Canfield sprong direct van de vrachtwagen en commandeerde de officier in de vrachtwagen te stappen.
De vrachtwagenchauffeur probeerde tijd te winnen en deed soms zijn armen over elkaar en zei “Hab ich eien Wur!” (Ik ben niet gek!) en weigerde te rijden, maar een geweerloop in zijn ribben bracht hem op andere gedachten. Toen de motor van de vrachtwagen afsloeg, ging de SS officier ervandoor en rende het bos in. Een Amerikaanse soldaat ging achter hem aan, schold de officier uit met de enige twee Duitse woorden die hij kende terwijl hij hem regelmatig onder de kont schopte. Zo bracht hij de officier weer terug, mak als een lammetje.
De Duitsers werden door bezette dorpen afgemarcheerd met pure bluf en uiteindelijk kwam iedereen achter de Amerikaanse linies.
